O Francis Sgambelluri γεννήθηκε το 1942 σ’ ένα μικρό χωριό της Καλαβρίας. Είναι το τέταρτο παιδί μιας οικογένειας μεροκαματιάρηδων αγροτών. Όταν ήταν δύο χρονών, κάποιος άνδρας, χωρίς λόγο, σκότωσε τον πατέρα του χτυπώντας τον με σκεπάρνι στο κεφάλι ενώ δούλευε στο χωράφι. Στα έξι του ο θείος του, ο θείος Κάρλο, εκεί που κάθονταν κοντά στο τζάκι, είπε κάτι που τον σημάδεψε βαθειά. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα άρχισε ο δικός του αγώνας: πρώτα για να φύγει από τον τόπο στον οποίο γεννήθηκε, μετά από την Ιταλία, ύστερα για να επιβιώσει, και στη συνέχεια για να αναζητήσει κάποια μόρφωση. Κατάφερε όχι μόνο να μορφωθεί, αλλά και να ταξιδέψει σε πολλές χώρες και να μάθει αρκετές γλώσσες. Στη δεκαετία του 1970 άνοιξε σχολή ξένων γλωσσών στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, με επιτυχία.
Δημοσίευσε στην Ιταλία 3 συλλογές διηγημάτων και 4 μυθιστορήματα, δύο από τα οποία μεταφράστηκαν και στα ελληνικά. Μερικά από τα διηγήματά του έγιναν και φιλμ. Η τελευταία του δουλειά είναι «Η διαθήκη του Οράτιου Γκουλιελμίνι». Σήμερα ζει σε μια μικρή πόλη της βορείου Ιταλίας, την Μπιέλλα, όπου συνεχίζει να γράφει, να διδάσκει γλώσσες και να παραδίδει σ’ ένα τμήμα του Λαϊκού Πανεπιστημίου το μάθημα «η τέχνη τού να ζεις». Θεωρείται ένας ελεύθερος στοχαστής.