Το αρπακτικό κράτος
«Άπαξ και εγκαταλείψει κανείς τη δικαιοσύνη, τι είναι τα κράτη εάν όχι ένα μεγάλο συνονθύλευμα κακοποιών; Ακόμα και οι κακοποιοί, άλλωστε, δεν σχηματίζουν μικρά κρατίδια; Πρόκειται, πράγματι, για ένα σύνολο ανθρώπων που διοικούνται από έναν αρχηγό, δεμένοι μεταξύ τους από μια κοινή συμφωνία, και οι οποίοι μοιράζονται τα κλοπιμαία σύμφωνα με έναν άγραφο νόμο. Εάν αυτό το κακό εξαπλώνεται πάντα όλο και περισσότερο σε ανήθικους ανθρώπους, εάν καταλαμβάνει μια περιοχή, ορίζει μια έδρα, κατακτά πόλεις και υποδουλώνει λαούς, τότε υιοθετεί ανοιχτά το όνομα του βασιλείου, το οποίο δημιουργείται όχι σαν αποποίηση της απληστίας, αλλά σαν συνέπεια της ατιμωρησίας».
Άγ. Αυγουστίνος
«Τι ήταν οι πρώτες τέσσερις περίφημες μοναρχίες εάν όχι αυτοκρατορίες ληστών, εάν όχι κράτη αποτελούμενα από τυχοδιώκτες, πειρατές και κλέφτες, όπου μόνο η κτηνώδης δύναμη δικαιολογούσε τις ληστείες τους».
Jean Meslier
«Από μια οπτική γωνία της θεωρίας της εξέλιξης, το πρόβλημα της κοινωνικής αδικίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κρίση του κράτους εννοούμενου ως ληστρική φόρμα πολιτικής οργάνωσης, το οποίο γεννιέται, μεγαλώνει και διαδίδεται με το σπαθί. Εάν αυτό αληθεύει, είναι πολύ πιθανό το είδος μας να μην επιζήσει στον επόμενο αιώνα, ή ακόμα χειρότερα τα επόμενα πενήντα χρόνια, αν δε κατορθώσει να υπερβεί την ακόρεστη επιθυμία για εξουσία και ηγεμονία που είναι χαρακτηριστικό ιδίωμα του κράτους».
Marvin Harris
«Ακόμα κι ένα μόνο άτομο σε ολόκληρο τον πλανήτη να κακοποιείται άδικα, όλοι οι θεσμοί που τον διέπουν δεν είναι άξιοι να υπάρχουν».
Orazio Guglielmini